- ingratus
- ingrātus, a, um
[st1]1 [-] désagréable, déplaisant.
- Cic. Fam. 5, 5, 3 ; Caes. BG. 7, 30 ; Virg. G. 3, 97; Col. 7, 8, 7; Ov. F. 3, 738.
- Gaetulicus... proximo quoque exercitui non ingratus, Tac. An. 6, 30 : Gétulicus ... agréable même à l'armée voisine.
[st1]2 [-] ingrat, qui n'a pas de reconnaissance.
- Cic. Att. 8, 4, 2.
- ingratus animus, Cic. Att. 9, 2, 2 : ingratitude.
- ingratus in aliquem, Cic. Nat, 1, 93 : ingrat envers qqn.
- nihil ingratius, Cic. Att. 8, 4, 2 : rien de plus ingrat.
- ingratissimus, Sen. Ben. 3, 1.
- subst. n. ingratum : ingratitude.
- aliquem ingrati postulare, Sen. Contr. 3, praef. 17 : accuser qqn d'ingratitude.
- poét., avec gén. ingratus salutis, Virg. En. 10, 666, sans reconnaissance pour le salut obtenu.
- fig. ingratus ager, Mart. 10, 47, 4 : terrain ingrat.
[st1]3 [-] reçu sans reconnaissance, dont il n'est pas su gré.
- Plaut. Truc. 534 ; Virg. En. 7, 425.
- ingratum ad vulgus judicium, Liv. 1, 26, 5 : un jugement mal venu du peuple.
[st1]4 [-] insatiable.
- Lucr. 3, 1003; Hor. S. 1. 2, 8.
* * *ingrātus, a, um [st1]1 [-] désagréable, déplaisant. - Cic. Fam. 5, 5, 3 ; Caes. BG. 7, 30 ; Virg. G. 3, 97; Col. 7, 8, 7; Ov. F. 3, 738. - Gaetulicus... proximo quoque exercitui non ingratus, Tac. An. 6, 30 : Gétulicus ... agréable même à l'armée voisine. [st1]2 [-] ingrat, qui n'a pas de reconnaissance. - Cic. Att. 8, 4, 2. - ingratus animus, Cic. Att. 9, 2, 2 : ingratitude. - ingratus in aliquem, Cic. Nat, 1, 93 : ingrat envers qqn. - nihil ingratius, Cic. Att. 8, 4, 2 : rien de plus ingrat. - ingratissimus, Sen. Ben. 3, 1. - subst. n. ingratum : ingratitude. - aliquem ingrati postulare, Sen. Contr. 3, praef. 17 : accuser qqn d'ingratitude. - poét., avec gén. ingratus salutis, Virg. En. 10, 666, sans reconnaissance pour le salut obtenu. - fig. ingratus ager, Mart. 10, 47, 4 : terrain ingrat. [st1]3 [-] reçu sans reconnaissance, dont il n'est pas su gré. - Plaut. Truc. 534 ; Virg. En. 7, 425. - ingratum ad vulgus judicium, Liv. 1, 26, 5 : un jugement mal venu du peuple. [st1]4 [-] insatiable. - Lucr. 3, 1003; Hor. S. 1. 2, 8.* * *Ingratus, pen. prod. Adiectiuum passiuae significationis. Donatus. Qui n'est point aggreable ne plaisant.\Ingratus, actiuae significationis. Terent. Ingrat, Qui ne recongnoist point le plaisir et le bien qu'on luy a faict, Qui ne scait nul gré, Mescongnoissant.\Animus ingratus. Seneca. Coeur ingrat.\Ingratus. Donatus. Envi, Par contraincte.\Ingratus vt dormiam. Terent. Maugré que j'en aye, A regret.
Dictionarium latinogallicum. 1552.